Маленький Рассказ Про Войну На Белорусском Языке' title='Маленький Рассказ Про Войну На Белорусском Языке' />Лучшие рассказы о Великой Отечественной войне 19411945 гг. Рассказы о войне для чтения в детском саду и в школе. Фрески Ферапонтова Монастыря. Когда Птр Терентьев уходил из деревни на войну, маленький сын его Стпа не знал, что. Расказ пра вайну. Рассказ про войну на белорусском языке. Маленький Рассказ Про Войну На Белорусском Языке' title='Маленький Рассказ Про Войну На Белорусском Языке' />Вайна на Зямлi iдзе увесь час. З самага пачатку рода чалавечага. Чалавеку зауседы не хапае зямлi, цi яму не падабаецца тое, як ен жыве, цi што небудзь яшчэ. Але чалавек нiколi не думае пра вынiкi вайны. У наш час мы ведаем, што вайна гэта зло, нешта жудаснае. Але чаму яна iдзе i у наш часУ даунiя гады, мы ведаем, вайна iшла за пашырэнне тэрыторыi. Няужо i у наш час чалавеку не хапае месца Вайна уносiць сотнi i тысячы чалавечых жыццяу. Вайна на Зямлi iдзе увесь час. З самага пачатку рода чалавечага. Чалавеку зауседы не хапае зямлi, цi яму не падабаецца тое, як ен жыве,. D1%81%D1%82%D0%B0%D1%82%D1%8C%D0%B8/617175/presentation//01.JPG' alt='Маленький Рассказ Про Войну На Белорусском Языке' title='Маленький Рассказ Про Войну На Белорусском Языке' />Але рэдка хто на самой справе перажывае за загiнуушых, за iх семi. Па тэлебачанню, у асноуным, паказываюць страты у вайне. Людзi радуюцца, што невялiкiя страты, а не скарбяць аб загiнуушых. Вайна гэта жудаснае вiдовiшча. Вайна гэта бяда. Мы у поунай меры не адчуваем гэтага, пакуль вайна не закране нас. I усе ж такi мы баiмся вайны. Кожны з нас спрабуе пазбегчы яе. Вайна патрэбна вярхам, а не простаму народу. Але я лiчу, што вайна нiколi не закончыцца. Яна была, есць i будзе. У мяне такое адчуванне, што людзям патрэбна вайна. Чаму яны не спыняюць яе Чаму не супроцьстаяць усей сваей сутнасцю Ну, а калi б супрацiулялiся Тады, здаецца, успыхнула бы яшчэ адна вайна. Хаця, калi б людзi проста адмовiлiся ад вайны, не прымалi яе. Не шлi забiваць у сувязi з другой, не iх рэлiгiяй i чым небудзь яшчэ. Калi б людзi выкрэслiлi з мовы само слова вайна. Калi б не выконвалi загады, звязаныя з вайной. Тады б вайны нiколi не было. Але гэта мары. Такога нiколi не здарыцца. Тыя, хто змагауся раней, хто гiнуу лютай смерцю, хто не дачакауся, цi страцiу у вайне сваiх родных тыя нiколi не будуць ваяваць. I сусветная, i астатнiя войны гэта урок нам. Урок, якi мы дрэнна вывучылi. А адказваць прыйдзецца. Калi пачнецца вайна, чалавеку прыйдзецца забiваць сабе падобных. Мы не ведаем, што гэта такое. Твары забiтых будуць успамiнацца табе вечна. Я думаю, што удзельнiкi вайны ноччу бачаць кашмары, бачаць загiнуушых сяброу. Сяброу, якiя нiколi не вернуцца. Яны не вернуць той мiр, што быу да вайны. Вайна гэта гiсторыя. Гэта перамены. Жудасныя перамены i жудасная гiсторыя. Вайна пасля сябе пакiдае рану. Рану на целе Зямлi i на сэрцах людзей. Рану, якая гнаiцца i не зажывае. Нiколi не зажывае. Аутар Тамаровiч Аляксей.